Coach Tom kon op zijn voltallige ploeg rekenen in het zonnige Knokke-Heist.
Toen de spelertjes het terrein betraden beseften ze pas dat ze nog allemaal heel “klein” waren. Wat een gestalte bij de tegenstanders uit Knokke-Heist. Je zag de jongens in de hoogte kijken. Tja, das nu éénmaal het verschil tussen eerstejaars en tweedejaars, hé ?
Maar groot of niet ! We starten de wedstrijd met een groot hart en vol overgave.
Het werd al snel duidelijk dat we tegen de luchtmacht niet veel konden inbrengen en dat we eerder via snelheid en samenspel de tegenstanders dienden proberen te bekampen.
Aanvankelijk lukte dit wel daar iedereen zijn steentje bijdroeg en dan bedoel ik wel iedereen ! We zagen een gelijkopgaande eerste quarter : 18 – 8 (cijfers zeggen veel maar ook niet alles).
Ondanks het lengteverschil werd er figuurlijk gevochten voor iedere bal en ook het aanvallend compartiment werd goed ingevuld. Coach Tom heeft er al een duidelijk spelpatroon ingekregen op een heel korte periode ! “Vet cool” zouden de mannen zeggen !
We naderden zelfs tot op een viertal punten, maar dan was de benzinetank leeg en kon Knokke-Heist weer het laken naar zich toetrekken. 32 – 21 na het tweede quarter. We hebben dit quarter verloren met 14 – 13 (!).
Het derde quarter werd weer aangevat zoals het eerste quarter en we moeten eerlijk bekennen dat we het moeilijk hadden in de rebounds : soms was de eerste bal voor hen, de tweede ook, daarna de derde en dan … Qua spelbeeld lagen we zeker niet onder en de gastjes deden hun uiterste best. Na quarter drie keken we tegen een 18tal punten achterstand aan : 50 – 32.
In het vierde quarter vergeten we teveel dat samenspel één van onze sterkste troeven is en dat het nu éénmaal beter is om met vijf te spelen … Toch werd er niet opgegeven en konden we met opgeheven hoofd de Stormmeeuw verlaten : 66 – 42.
Weet dat we 4 op 16 hebben gegooid aan de vrijworplijn ! Tel de helft hiervan bij en bekomen een goed resultaat.
Toch knap werk ! Er is nog veel werk voor de boeg, maar de toekomst lacht ons toe !